Adam Witusik(zm. 13.12.2007)

[29 listopada 2005 roku w Instytucie Historii UMCS odbyło się spotkanie z okazji 65. rocznicy urodzin dr. Adama Andrzeja Witusika] Na wstępie spotkania dr Eugeniusz Janas przypomniał najważniejsze momenty biografii Jubilata oraz scharakteryzował jego osiągnięcia naukowe. Adam A. Witusik urodzil sie 14 maja 1940 r. w Brzyszczkach koło Jasła. W 1958 r. rozpoczął studia historyczne w UMCS i już na stałe związał się z Lublinem. Studia ukończył w 1963 r. i zaraz potem podjął pracę naukową i dydaktyczną na uniwersytecie, początkowo w Katedrze Historii Polski, następnie w Zakładzie Historii Średniowiecznej, wreszcie w Zakładzie Historii XVI–XVlll wieku.

Zainteresowania badawcze Witusika, jak również jego stosunek do reguł nauki historycznej kształtowały się w znacznym stopniu w bliskim i serdecznym kontakcie z mistrzem, prof. Adamem Kerstenem, opiekunem pracy magisterskiej i rozprawy doktorskiej Jubilata. Niezwykle bogaty i różnorodny dorobek ponad 40 lat pracy naukowej Witusika jest imponujący – składa się nań blisko 600 publikacji.

Większość ściśle naukowych prac Jubilata dotyczy różnych aspektów dziejów społeczno-politycznych Rzeczypospolitej XVI–XVII wieku. Wśród tych osiągnięć wymienić trzeba pierwsze ważniejsze studium Witusika pt. Elekcja Jana Kazimierza w 1648 roku (1965) oraz najwyżej cenioną, opartą na doktoracie z 1972 r., pionierską monografię Młodość Tomasza Zamoyskiego. O wychowaniu i karierze syna magnackiego w Polsce w pierwszej połowie XVII wieku (1977). Do specjalnie wartościowych prac Witusika zaliczyć też można liczne obszerniejsze artykuły o dziejach rodu Zamoyskich, kulturalnym i intelektualnym środowisku Zamościa, Szymonie Szymonowicu, Janie Sobieskim czy Tadeuszu Kościuszce. Nie wolno zapomnieć o pracach z zakresu historii Lublina, kilkakrotnie podejmowanych studiach nad problematyką unii lubelskiej 1569 r., artykułach biograficznych w „Polskim Słowniku Biograficznym”, licznych recenzjach. Ważną częścią dorobku Witusika jest także bardzo bogaty nurt publicystyki historycznej, nieoznaczający wszakże rezygnacji z zasad wymaganych w pracach naukowych. (…)

Źródło: Eugeniusz Janas, Jubileusz Doktora Adama Andrzeja Witusika, Res Historica 2007, t. 24, s. 223.