… tradycja historyczna, w której jesteśmy wszyscy wychowani, jest tradycją szabli, podczas gdy ja osobiście chciałbym, aby była to tradycja myśli.

Życie i praca

Biografia

A. Kersten (maj 1951)

Prace i o pracach

Wywiady

Uczniowie i studenci

Uczniowie

Wspomnienia uczniów

O Adamie Kerstenie

Nowa 2

Ulica Adama Kerstena w Lublinie
Nowi patroni ulic: Radni „ochrzcili” wczoraj pięć nowych ulic w Lublinie. …  Imię Adama Kerstena – historyka i naukowca UMCS – będzie nosiła ulica prostopadła do ul. Kosynierów.
Kamil Krupa, Artur Jurkowski, „Polityczny bazar na miejskiej sesji”, Wiadomości Lublin 16.01.2009

Życiorys

Polski historyk, specjalista dziejów XVII wieku.

Urodził się  26 kwietnia 1930 w Kutnie w rodzinie polskiej o korzeniach żydowskich, zmarł 11 stycznia 1983 w Warszawie.

Po wojnie ukończył szkołę średnią w Łodzi. Absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (1951). W 1955 uzyskał doktorat, w 1960 habilitację, w 1967 tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1974 tytuł profesora zwyczajnego.

1945–1948 członek Związku Walki Młodych, a następnie 1948–1950 Związku Akademickiego Młodzieży Polskiej. W latach 1948–1978 był członkiem PZPR. Został usunięty z partii za pracę w opozycji (m.in. aktywną działalność w TKN).

Podczas studiów asystent w Centralnym Muzeum Historycznym w Warszawie i Szkole Dyplomatyczno-Konsularnej przy MSZ; 1951–1955 pracownik naukowy IH UW i Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie; 1955–1983 pracownik naukowy Katedry Historii (od 1970 Instytutu Historii) Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Autor wielu książek, m.in. Chłopi polscy w walce z najazdem szwedzkim: 1655–1656 (1958), Stefan Czarniecki, 1599–1665 (1963), Sienkiewicz – „Potop” – historia (1966), Na tropach Napierskiego: w kręgu mitów i faktów (1970), Warszawa kazimierzowska 1648–1668 (1971), Szwedzi pod Jasną Górą 1655 (1975), Hieronim Radziejowski: studium władzy i opozycji (wydana po śmierci, w 1988); konsultant historyczny przy ekranizacji Pana Wołodyjowskiego (1968), współscenarzysta Potopu (1974).

W 1978 roku był jednym z sygnatariuszy ogłoszonej 12 lutego deklaracji założycielskiej Towarzystwa Kursów Naukowych. Prowadził kilka cykli wykładów z historii i historii literatury oraz z żoną Krystyną organizował kolokwia TKN. W 1979 na prośbę Rady Programowej TKN został osobą odpowiedzialną za publikację materiałów i wykładów TKN.

Współpracował z  Niezależną Oficyną Wydawniczą NOW-a oraz wydawnictwem lubelskim Spotkania. W 1979 dokonal wyboru artykułów z prasy sowieckiej z września 1939 pt. Prawda, które zostały wydane przez NOW-ą.

W 1979 założył wydawnictwo NOW-a 2, które prowadził niemal do swojej śmierci. Zajmował się zdobywaniem papieru, farby, transportem, uczestniczył w druku i kolportażu; pseudonim Lord Komfort zawdzięczał zastosowaniu do druku (jako pierwszy) zabarwionej farbą pasty do prania Komfort.

Od jesieni 1980 w „Solidarności”, doradca komisji zakładowych; od października 1980 prowadził w Lublinie, na prośbę NZS, cykl publicznych wykładów z historii Polski. Uczestnik strajków studenckich na UMCS na jesieni 1981.

Po 13 XII 1981 współpracownik „Tygodnika Wojennego”. Przekazał zgromadzony przez NOW-ą 2 papier, który wystarczył na rok wydawania gazety.

W 2006 został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany został na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.

Wspomnienia

W uszach brzmi mi wciąż maksyma wybitnego historyka, jakim był prof. Adam Kersten, który był mi przyjacielem, lecz zarazem naukowym mentorem: Historyk nie może w nic wierzyć, [musi] wątpić we wszystko.